سلمان رشدی، نویسنده و رمان نویس سرشناس هندی تبار- بریتانیایی، پس از انتشار کتاب آیات شیطانی، مورد اعتراضات خصمانه و متعصبانه بنیادگرایان اسلامی قرار گرفت. بدنبال آن در ۲۵ بهمن ۱۳۶۷ (۱۴ فوریه ۱۹۸۹)، روح الله خمینی، فتوای قتل سلمان رشدی و ناشرین کتاب او را صادر کرد. این فتوا سپس توسط خامنه ای نیز تأیید شد (از جمله در این گفته او: «امام تیرى شلیک کرده اند و این تیر همینطور مى رود. خوب هم هدف گیرى کرده اند و تا به هدف نخورد، نمى‌افتد. معتقدم این تیر، روزى به هدف خواهد خورد». بر اساس فتوای خمینی، بنیاد پانزده خرداد مبلغ سه میلیون و سیصد هزار دلار جایزه برای قتل سلمان رشدی تعیین نمود. تا به امروز ناشران و مترجمان آیات شیطانی در کشورهای مختلف دنیا مورد سوء قصد و حمله بنیادگرایان اسلامی قرار گرفته اند.
از سال ۱۹۸۹ میلادی، سلمان رشدی مجبور به زندگی مخفی شد و فقط در محافل ادبی ظاهر می گردید، تا اینکه در ۱۲ اوت ۲۰۲۲، در یک کنفرانس ادبی در انستیتو چاتوکوا در شهر نیویورک برای سخنرانی درباره ی آزادی نشر، بیان و عقیده، مورد حمله فردی بنام هادی مطر، ۲۴ ساله، اهل فیرویو در ایالت نیوجرسی، قرار گرفت و توسط ضربات چاقو زخمی و به بیمارستان منتقل گردید. بسیاری جراید به نقل از منابع مطلع اعلام کرده اند که فرد ضارب، یک مسلمان شیعه لبنانی تبار و متولد ایالات متحده آمریکا و از طرفداران جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران می باشد.
بی شک با توجه به فتوای خمینی و تأیید خامنه ای، این حمله ریشه در فتوای صادره دارد.
حمله به سلمان رشدی، صرفاً حمله به یک فرد نیست. بلکه حمله نیروهای تاریک اندیش، بنیادگرای اسلامی و متعصب، به آزادی ها و ارزش های انسانی است. حمله به آزادی اندیشه، بیان و عقیده است، که نیروهای مترقی و به ویژه لائیک، برای تحقق آنها مبارزه می کنند.
جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران، همانگونه که پیش از این، ترور و سرکوب دگراندیشان توسط نیروهای ارتجاعی و بنیادگرای اسلامی و در رأس آنها رژیم جمهوری اسلامی ایران را محکوم نموده، از جمله در مورد قتل نویسندگان دگراندیشی چون سعیدی سیرجانی ها، محمد مختاری ها و محمد جعفر پوینده ها…، این بار نیز سوء قصد به جان نویسنده و روشنفکر آزاداندیش، سلمان رشدی، را به شدت محکوم می نماید. پیکار سلمان رشدی با دین سالاری و بنیادگرایی اسلامی، همواره پیکار ما طرفداران جمهوری، دموکراسی و لائیسیته بوده و می باشد.
